BARTIN’de, Türkiye Taşkömürü Kurumu Amasra Çalım Müdürlüğü’ne ilişik ocaktaki grizu faciasında yaşamını yitiren Öner Şans’ın (38) babası mütekait madenci İsmail Şans (66), 1992 yılındaki grizu kazasını hatırlatarak, “30 yıl evvel ben yaşadım, demincek oğlum yaşadı ama gitti. Bu dokunaklı haddinden fazla baskı” dedi.

Amasra’bile 14 Ekim haset meydana mevrut eroin ocağındaki patlamada yaşamını yitiren 41 kişiden, 13 almanak madenci, 2 bala babası Öner Felek’ın cenazesi, eski aktarılma memleketi Karabük’ün Safranbolu ilçesi Konarı köyünde toprağa verildi. Zor madenci İsmail Yıldız, 24 Ekim’dahi 39 yaşına girecek olan oğlunun Türk bayrağına sarılı tabutu başında yaş döktü. 19 sene ilk zor olan İsmail Yıldız’ın ilçenin Kaleşah Mahallesi’ndeki evine Türk bayrağı asıldı.

Amasra’da eroin ocağında 1992 yılında yaşanan grizu kazasından sağ kurtulan İsmail Şans, faciayı göstergeç izlerken öğrendiğini söyledi. Arkadaşlarının arayıp oğlunu sorduğunu tamlayan Felek, “Arkadaşları bizi aradı. Ben görüşmeye başladıktan sonra arkadaşları bana Öner’i sordu. Ego de ‘4 vardiyasına gidecekti’ dedim. Ego dahi apar topar evden çıktım, baca ağzına gittim. Orada çok araştırdım. Bazı ‘çıktı’ dediler, birtakımı ‘hastanede’ dedi. Ego filhakika 2003 yılında tıpkı madenden zahmetli oldum. Ben o madende 20 yıl çalıştım. Benim zamanımda üstelik grizu faciası oldu. 1992 yılında 00.00-08.00 vardiyasında yaşandı görüngü, 5 arkadaşımız hayatını kaybetmişti, grizu patladığı amacıyla. Ego üstelik ocaktaydım amma o büyüklüğünde ızdırap ayrımsız patlama yaşanmadı. Kömür üretiminin yapıldığı yerde etkin arkadaşlarımız hayatını kaybetti. 1992 yılında eksi 300 kotunda patlama oluyor, ben da zait 100 kotundaydım. Ancak tek patlama sesini duymadım” dedi.’ÖNER’İ GÖREMEYİNCE UMUT BESLEDİK’

Oğlunu göremeyince umutlandıklarını ifade fail Talih, “30 yıl geçmiş ben yaşadım, demincek oğlum yaşadı ama gitti. Bu keskin haddinden fazla print nitelik. Geçmiş bölüm yaşanan kazada, ben kuyu başına gidince madende sâdır arkadaşlarına ve sair madencilere oğlumu sorduğumda ‘İsmail Abi sen bilirsin, sen eski madencisin’ dediler bana; ‘Eyvah’ dedim ego, ne olduğunu anladım ama çocuklarıma de söyleyemedim. Anladım seçkin şeyi ama iş işten geçmişti, yapacak hiçbir madde yoktu. Ama Öner’i görmeyince bir imge besledik. ‘Bir boşlukta kaldıysa’ dedim, ‘aralarda ara sıra bunlar oluyor’ dedim ama gene birlikte ‘bu aksiyon tamam’ dedim. Bizimkiler son 14 kişinin içindeydi. Oğlum köyünü çok severdi. Tığ de Karabük Safranbolu Konarı köyüne defnettik. Ölen madencilerimize yağmur, çorlu arkadaşlarımıza müstacel şifalar dilerim” diye gözyaşlarına boğuldu.